کاروان

" آب "

در حریق آتشی  ,  جایی  میسوزد 

ناله ای می خیزد  ,  خانه ای میسوزد  !

نرده ها  ,  پنجره ها  ,  پرده ها   آبی لعل

همه در جای خودش  ,  در درون میسوزد  !!

آتش این خانه  کرده آسمان  ,  خاکستری 

خورشید می گرید ,  کودکی چون سوزد !

هر  طرف  فریاد است ,  کمکی میخواهد

خانه  اما در سکوت  ,  خاموش پابرجاست .

آب از آتش سرکش قهر است  ,  می داند  !

آتش وحشی به باد داد  همه  ,  حتی  آن ......

آب چشمها عاجز  از خاموشی آن شعله هست

چون  ددان است آتش  ,  کودک میسوزد  .

اولین کلمه که آموخت به  یادش آمد

آب ..... آب   .....  آب  دهید 

لیک جسمش در  حریق  چون  آب است  !

گوشه ی آن خانه  ,  لبهایی با  دهان

روی آتش  با تبسم مانده  است .

آب  داشت در حنجره

چشم کور آتش ندیده است

غیر  آن لب ها ,  دهان  ...

               همه چیز ,  همه چیز  میسوزد !!!!!!

 

                         ×××××

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۳٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٦/۱۳

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir